دیسک بینمهرهای یک ماده ژلاتینی نسبتا نرم است که فشارهای وارد شده روی مهرههای ستونفقرات را به طور یکنواخت پخش و حرکت مهرهها را روی یکدیگر آسان میکند و باعث خم و راست شدن یا چرخش کمر میشود.
یک حرکت ناگهانی یا برداشتن اجسام سنگین ممکن است باعث آسیب به این ناحیه و فتق دیسک بین مهرهای شود.
فتق اغلب به طرف پشت یا چپ و راست اتفاق میافتد و باعث انتشار درد به پای همان طرف یا طرف مقابل میشود، ولی معمولا درد در همان طرف که فتق رخ داده است، متمرکز میشود.
فتق دیسک بین مهرهای در جوانان، ورزشکاران یا افرادی که کارهای سنگین انجام میدهند بیشتر دیده میشود، اما به طور کلی ما در حرکات روزانهمان همیشه در حال خم شدن هستیم. بیشتر مشاغل از قبیل دندانپزشکان، مکانیکها، کارگران ساختمان و تایپیستها در حالت خمیده کار میکنند، پس فشار بین مهرهها زیاد است. حرکات ناگهانی هم در ورزشهایی مثل کشتی و وزنهبرداری باعث پارگی دیسک بینمهرهای میشود.
اگر بیمار علایم عصبی واضحی ندارد و اختلالهای انگشتان حرکتی پا و مشکلات اسفنکتری و ادراری هم ندارد، بیمار اورژانسی نیست و درمان بسیار راحت است و شامل تمرینهای کششی یا بستن کمربندهای مخصوص است تا بتوان کشش لازم را در ناحیه کمر ایجاد کرد.
داروهای مسکن وکودتونی هم تجویز میشود، ولی بیماران باید به طور مرتب کنترل شوند تا مطمئن شویم بیماری پیشرفت نمیکند.
گاهی لازم است بیماران استراحت کنند. استراحت بیمار تا زمانی است که التهاب برطرف شود. فشار دیسک به عصب باعث تورم عصب میشود و التهاب ایجاد میکند. برای کاهش التهاب توصیه میشود بیمار به مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت یا حداکثر ۷ تا ۱۰ روز همراه با تمرینات کششی استراحت کند، ولی استراحت طولانیمدت را به هیچوجه توصیه نمیکنیم، چون باعث ضعف عضلات میشود.
در صورت فشار روی ریشه عصب و پیشرفت بیماری، شاید عمل جراحی لازم شود، ولی ما جراحان تا جایی که ممکن است سعی میکنیم از عمل جراحی اجتناب کنیم.
منبع:فرایند پرستاری
دیدگاه شما چیست؟