دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy) ، یک بیماری مادرزادی و ژنتیکی است که در آن ماهیچههای بدن، به تدریج ضعیف و ضعیفتر میشوند و از کار میافتند.
در کسانی که بیماری دیستروفی عضلانی دارند، این ژنها اطلاعات اشتباه به بدن میدهند و یا بعضی از اطلاعات خیلی مهم را نادیده میگیرند. اینطوری میشود که بدن نمیتواند این پروتئینها را درست و حسابی بسازد. بدون این پروتئینها، ماهیچههای بدن آسیبپذیر شده و روزبهروز ضعیفتر میشوند.
وقتی که این اتفاق میافتد، بدن شخصی که به بیماری دیستروفی عضلانی مبتلا شده برای انجام کارهایش با مشکلات زیادی روبهرو میشود.
دیستروفی عضلانی مُسری نیست، یعنی از شخصی به شخص دیگر سرایت نمیکند. این بیماری به خاطر مشکلی که در ژنهای بدن شخص به وجود میآید، اتفاق میافتد. ژنها از بدن پدر و مادر به بدن فرزندانشان منتقل میشوند و تمام اطلاعات مربوط به ویژگیهای شخصی را در خود دارند. در واقع این ژنها هستند که رنگ چشم، رنگ مو، قد و شکل ظاهری تو را مشخص میکنند. حتی بعضی از بیماریهای خاص از هم طریق ژنها منتقل میشوند.
این بیماری بیشتر از ۳۰ نوع مختلف دارد.
در بعضی از انواع آن، مشکلات وقتی شروع میشوند که شخص، خیلی جوان است. در انواع دیگر، نشانههای بیماری دیرتر خودشان را نشان میدهند و بعضی وقتها ممکن است حتی تا وقتی که شخص به بزرگسالی و میانسالی میرسد، نشانههای بیماری شروع نشوند.
ما در اینجا درباره دو نوع آن صحبت میکنیم: دیستروفی نوع دوشن (Duchenne) و نوع بکِر (Becker).
معمولاً فقط پسرها این دو نوع دیستروفی عضلانی را میگیرند و دخترها در موارد خیلی خیلی کمی پیش میآید که به این دو نوع مبتلا شوند.
اولین علامت این ضعف عضلانی ممکن است این باشد که کودک در دویدن یا بالا و پایین رفتن از پلهها مشکل داشته باشد. پسری که دیستروفی عضلانی از نوع دوشن دارد، هم به سختی راه میرود و هم به سختی از راه رفتن باز میایستد. او همچنین در غذا خوردن و نفس کشیدن هم مشکل خواهد داشت و قلب او هم که یک ماهیچه است، ممکن است ضعیف شده و نتواند کارش را به درستی انجام دهد.
دیستروفی نوع بکِر خیلی شبیه نوع دوشن است، با این تفاوت که ممکن است تا زمانی که کودک به سن نوجوانی یا حتی بزرگسالی نرسیده است، خودش را نشان ندهد. در این نوع، زمان زیادی طول میکشد تا عضلات شروع به ضعیف شدن کنند.
منبع:تبیان
دیدگاه شما چیست؟